Çârgâh Mevlevî Âyini

Önceki Sayfaya Dön

Kutbü’n Nâyî Osman Dede

1. Selam

Âteş ne-zened der dil-i mâ illâ hû

Kûteh ne-küned menzil-i mâ illâ hû

Ger âlemiyan cümle tabîban bâşend

Hallî ne-küned müşkil-i mâ illâ hû

[Bizim gönlümüzü tutuşturan odur (hû’dur) ancak. Yolumuzu kısaltan odur ancak. Bütün insanlar hekim olsa, (yine de) derdimize deva olan odur ancak.]

Bâ an ki ez peyvestegî men aşk geştem aşk men

Bîgâne mî bâşem çünin bâ aşk ez dest-i fiten

[(Aşkla) o kadar birleştim ki ben aşk oldum, aşk da ben… Böylece aşkla fitneler elinden kurtuluyorum]

İmrûz semâast ü müdâmest ü sakâyî

Gerdan şüde ber cem‘ kadehhâ-yı atâyî

Fermân-i sakallâh resîdest bi-nûşîd

İn ten heme can şevk zi ihvân-ı safâyî

[Bugün semâ var, şarap var, sâki var; sunulan kadehler, mecliste döndürülüyor. Hakk’ın “İçiniz” buyruğu erişti; âfiyet olsun. Safâ ehli olan kardeşlerin şevkiyle bu beden tamamiyle can (kesildi).]

Bi-yâyîd bi-yâyîd ki dil-dâr resîdest

Bi-yâyîd bi-yâyîd ki gülzâr demîdest

[Gelin, gelin sevgili geldi; gelin gelin gül bahçesi şenlendi.]

Sûre-i Ve’l-leyli dîdem vasf-ı gîsû-yi şümâst

Ve’d-duhâ handem serâser nüsha-i rûy-i şümâst

Âyet âyet tâ be sûy-i kâbe kavseyn âmedem

Çün nazar kerdem bi-dîdem tâ ki ebrû-yi şümâst

[Senin zülfünün vasfını, Ve’l-leyli Sûresi’nde gördüm. Yüzündeki nüshada baştan başa Ve’d-duhâ (Sûresi’ni) okudum. Âyet âyet “Kâbe kavseyn”e kadar geldim; bakınca gördüm ki (o) sizin kaşınız imiş.]

Bi-yâyîd bi-yâyîd ki dil-dâr resîdest

Bi-yâyîd bi-yâyîd ki gülzâr demîdest

[Gelin, gelin sevgili geldi; gelin gelin gül bahçesi şenlendi.]

Bâ an ki ez peyvestegî men aşk geştem aşk men

Bîgâne mî bâşem çünin bâ aşk ez dest-i fiten

[(Aşkla) o kadar birleştim ki ben aşk oldum, aşk da ben… Böylece aşkla fitneler elinden kurtuluyorum.]

2. Selam

Sultân-ı menî sultân-ı menî

Ender dil ü can îmân-ı menî

Der men bi-demî men zinde şevem

Yek cân çi şeved sad cân-ı menî

[Sultânımsın, sultânımsın; cânımda, gönlümde imânımsın. Bana üflersen ben dirilirim. Bir cân da nedir? Yüz cânımsın.]

Ey âşıkan ey âşıkan men hâk râ gevher künem

Ey mutriban ey mutriban deff-i şümâ pür-zer künem

[Ey âşıklar, ey âşıklar, ben toprağı mücevher yaparım; ey mutripler ey mutripler, definizi altınla doldururum.]

3. Selam

Ey şehd-nûşîn-i lebet pâk ez heme âlûdegî

Bin’şin ki tâ bâz îsted çeşmem zi hun-pâlûdegî

[Ey (sevgili)! Dudağının tatlı balı, bulanıklıktan tamamen arınmıştır. (Karşımda) otur ki gözüm kana boyanmaktan kurtulsun.]

Ey ki hezâr âferin bu nice sultân olur

Kulu olan kişiler hüsrev ü hâkân olur

Her ki bugün Veled’e inanuben yüz süre

Yoksul ise bay olur bay ise sultân olur

[Binlerce tebrikler! Bu nasıl bir sultandır ki hizmetçisi olanlar, padişah olur. Bugün her kim (Sultan) Veled’e inanıp yüz sürerse, fakir ise bey olur, bey ise sultan olur.]

İn hâne ki peyveste der ô çeng u çeğânest

Ez hâce bi-pürsîd ki in hâne çi hânest

Çün rûz-i kıyâmet ki kesî râ ser-i kes nîst

Ez zevk ne-dânist ü fülânest ü fülânest

[Bu ev bir ev ki içinde devamlı cenk çalınıyor, müzik dinleniyor; ev sahibine sorun: Nasıl ev, bu ev? Mahşer günü gibi kimsenin kimseye baktığı yok; zevkten kimse bilmiyor ki falan kimdir, filan kimdir?]

Biş’nev tü zi ney çihâ çihâ mî gûyed

Esrâr-ı nühüfte kibriyâ mî gûyed

Ruh zerd derun tehî vü ser dâde be bâd

Bî-nutk-ı zeban Hudâ Hudâ mî gûyed

[Dinle neyden; neler neler söylüyor; gizli sırları, (ilâhî) yüceliği anlatıyor. Yüzü sararmış, içi boşalmış, başını (neyzenin) nefesine vermiş; dili konuşmaksızın Hüdâ Hüdâ diyor.]

Mevlâye ene’t-tâibü mimmâ selefâ

Hel yukbelü özrü âşıkın kad telefâ

İn kâne nedâmetî sudûran ve cefâ

Mevlâye afallâhu afallâhu afâ

[Ey Allah! Geçmiş günahlarıma tevbe ediyorum. Kendinden geçmiş bir âşığın özrünü kabul eder misin? Benim pişmanlığım bile bir (varlık) ifadesi ve eziyet ise de ey Mevlâm sen affet, sen affet, sen affet!]

Bâz resîdîm zi mey-hâne mest

Bâz rehîdîm zi bâlâ vü pest

[Yine meyhaneden sarhoş geldik; yine yukarıdan, aşağıdan kurtulduk.]

Bâz ez an kûh-i kâf âmed ankâ-yı aşk

Bâz ber âmed zi can na‘ra-i heyhây-i aşk

Aşk nidâ-yi bülend kerd be âvâz-i pest

K’ey dil-i bâlâ niger der kad-i bâlâ-yı aşk

[Yine aşk ankası, o kaf dağından çıkageldi; yine candan, aşk hayhuyunun narası çıkmaya başladı. Aşk, hafif bir sesle yüce bir seslenişte bulundu; (dedi ki) ey yüce gönül! Aşkın yüce boyuna bak.]

Kücâst mutrib-i dil tâ zi na‘rehâ-yi salâ

Der efkened dem-i ô der hezâr ser sevdâ

Çü âfitâb-ı cemâlet ber âmed ez meşrik

Zi zerre zerre şinîdem ki ni‘me mevlânâ

[Gönül çalgıcısı nerede ki haydi seslerinden binlerce baş, sevdalarla dolsun. Güneş (gibi) yüzün doğudan doğunca zerre-zerre (her şeyden), “ne de güzel efendimiz!” (sesini) duydum.]

4. Selam

Sultân-ı menî sultân-ı menî

Ender dil ü can îmân-ı menî

Der men bi-demî men zinde şevem

Yek cân çi şeved sad cân-ı menî

[Sultânımsın, sultânımsın; cânımda, gönlümde imânımsın. Bana üflersen ben dirilirim. Bir cân da nedir? Yüz cânımsın.]

 

Şeb-i Arus Çargah Mevlevi Ayin-i Serifi